Half way time

Ondertussen zitten we alwaar halver wegen onze tijd hier in Zambia. De eerste twee en een halve maan d zit er alweer op. Ondanks het mooi land en al de leuke dingen die je doet begin ik nu toch ook echt de dingen van Nederland te missen. Gewoon een simpel lekker senseo kopje, smorgens wakker worden en de keuken kastjes optrekken, een gewone weg richting kantoor. Kleine dingen die het verschil in leven totaal anders maken. Ondanks dat ik die dingen mis geniet ik hier nog steeds op en top van het leven. Alles gaat hier zo relaxed en rustig. Druk maken om het leven zullen ze hier niet doen en al helemaal niet om simpele onozelige dingen. En problemen ha die kennen ze al helemaal niet. Dat blijft echt geweldig!

Afgelopen week weer veel gedaan op onze nieuwe school. We zijn begonnen met alles van de school vast te leggen. De school heeft nu een geweldig document waar al hun informatie in is verwerkt, van missie en visie, tot regels tot roosters. Een echte Nederlandse structuur en organisatie;) Vol trots kon de directeur al stotterend zeggen dat hij ons nu al enorm dankbaar was. De directeur van onze school is echt een geweldige vent! Hij stotterd enorm en krijgt amper een hele zin uit zijn mond maar heeft wel een hard van goud. Zo welkom en zo medewerkend heb ik tot nu toe nog geen enkele school gezien hier in Lusaka. Onze eerste missie, structuur en organisatie aanbrengen is volbracht. Afgelopen week hebben we dan ook maar een vergadering gehouden over onze verwachtingen, hun verwachtingen, de doelen etc etc. Vol van verwachtingen liepen we om (zambiaanse tijd) 12 uur, ietsje later als twaalf dus de school binnen. Om 12 uur zou de vergadering beginnen. Onze verwachting was dat we alleen de directeur zouden vinden en 1 verloren leraar. Om 12.20 begon de vergadering met wel geteld 10 docenten. Wauw nooit gedacht dat Zambia toch afspraken maken kent. Na wat naam spelletjes begon de vergadering echt, de eerste presentatie, ISOP. Met de volle aandacht en een groep docenten die aantekeningen maakte voldoe ik me echt even op en top. Zambianen die aandacht luisteren en aantekeningen maken, het ongeloof bleef me achter volgen.

Na een top vergadering en presentatie zaten we nog wat na te kletsen en kwam het rondje ervaring op gebied van sport naar voren. Het mooiste verhaal kwam toch weer van de directeur. “I have done different sports, when I was Young a played a lott with the girls” …..you basterd;) “Most of my friend where girls, so I wanted to coach a girl team”. ‘I like to touch the girls en huge them”. Haha juist de droom van de man een vrouwen team op eigen leeftijd, tjah wie wil die nou niet aanraken. Juist iedereen begon te lachen en de mannen riepen natuurlijk “i love the girls too”. Iedere andere pipo had ik raar aangekeken en meteen mijn rug gekeerd! Bij hem weet je gewoon dat hij het heel anders bedoeld, dan dat hij het zegt. Door zijn gestotter probeerde hij zijn zin anders uit te leggen. Ik zeg aardig gelukt als je mensen aan het lachen wilt maken. Gelukkig moest hij er zelf ook om lachen.

De temperaturen hier stijgen met de dag, langzaam aan begin ik te begrijpen wat ze bedoelde met je gaat de zon vanzelf haten. Het is hier nu zo warm dat je blij bent als je een beetje schaduw vind. Een hete dag op het strand in Frankrijk is er werkelijk niks bij. Al pootje badend bij het zwembad denk ik even aan 23 december. De dag dat ik weer in Nederland terug ben. +40 naar -10?? Shiit i’m going to die! Koud zal het zeker zijn, een winter jas zit er echt niet in mijn koffer. Afgelopen weekend hadden we maar besloten snel de zon uit te gaan. Na een uurtje zonnen en bij het zwembad hangen vonden we het een prima idee richting het muzungu gedeelte te gaan. Lekker westers even naar de bioscoop. De nieuwe film anjaana anjaani draaide, wat in het begin een rare zelfmoord film leek werd uiteindelijk een film die thuis hoort in het rijtje mooiste films ooit gezien. Ik vind het echt een prachtige film en een top verhaal. Na twee uur zitten, loop ik de donkere ruimte uit en herinner ik me dat ik in Zambia ben. Ow ja, de auto staat niet om de hoek, zoals het normaal is als je de bioscoop uit loopt. Na de film zijn we lekker gaan eten en nog is goed gaan nadenken over wat we nou precies willen als we thuis komen. Wat wil ik straks wel en wat wil ik straks niet, wat heb ik hier ervaren wat ik wil vast houden, welke dingen moeten er veranderen als we thuis zijn. Klinkt cliché he? Je hebt hier zoveel tijd om na te denken, en door alles wat je mee maakt en wat je ziet ga je vanzelf ook nadenken. Ik denk een ervaring die voor iedereen heel leerzaam en goed zou zijn! Jep voor mij is het duidelijk, na dit avontuur wil ik een het avontuur en de uitdaging zoeken in een baan bij vacansoleil. Als het dan nog even meezit, een avond studie bedrijfskunde of management? Heb nog 2,5 maanden te tijd om dat laatste uit te vogelen.

Nog een paar nachten en dan krijgen we bezoek, De moeder en de broertjes van Mandy komen op bezoek. Onze eerste echte lange trip is nog maar 6 dagen van ons vandaan. Alhoewel we wel low budget moeten doen geniet ik er nu al van. Aangezien we met Jet nog een paar dagen weg willen en ik ook een weekendje met Mandy op pad wil, wordt het slapen in een tentje en deze weken goed op ons geld letten. We blijven natuurlijk studenten die altijd geld te kort komen. Hehe we doen nu zelf illegaal op de lodge, normaal betalen we 40.000 kwacha voor het eten, nu 30.000 geld verdwijnt wel rechstreeks in de pocket van de chefkok. Ik weet van niks, behalve dat het goed voor mijn budget is, psstt don’t tell any one okej;)

Morgen weer lesgeven op de governmental school en daarna community sports. Ik hoop dat het voor mijn zwarte vriendjes morgen wat minder warm is. Vandaag was het zand zo warm dat ze na een rondje warm lopen, ineens gingen sprinten. Waarom? Water over de voetjes om even af te koelen, zand was gloeiend heet! Na dat ik dat zag heb ik toch maar besloten in de schaduw theorie te gaan geven. Voetbal moet geen strafkamp worden;)!