Party time

Voordat ik begin met nieuwe verhaaltje wil ik eerst even iedereen bedanken voor alle felicitaties voor mijn verjaardag! Ik heb echt een top verjaardag gehad.

In het bijzonder wil ik ook nog even iedereen bedanken die mee geholpen heeft met het cadeau wat mijn moeder me heeft gegeven. De spiegel reflex camera komt er nu echt aan, ik kijk er nu al naar uit dat ik er foto’s mee kan maken! Echt super bedankt allen!

Even een update van het team, sinds 2 september zijn we met drie muzungus. Jet is nu echt bij het ISOP team aangesloten. 2 september laat in de avond 23.25 stond ze daar dan met haar tassen en spullen op de luchthaven van Lusaka. We hadden nog net geen spandoek bij om haar te onthalen maar we stonden er wel met zijn vieren,. Mandy en ik, Mwape en Kisito. Jet verblijft in een gast gezin, ze is nu het zusje geworden van William. William is een van de peer leaders van sport in action. We vinden het in ieder geval to dat Jet er is, hebben al veel lol samen.

Donderdag liggen we na het ophalen van Jet rond een uur of 1 in bed. Mandy en ik kijken elkaar aan, jah nu is het echt, het is na twaalfen en dus zijn we officieel twee jaar bij elkaar. Moe van de dag en met een het mooie getal twee vallen we beide in slaap. We hadden ons zelf voor genomen om vrijdag 3 september maar is lekker uit te slapen. De volgende morgen realiseer ik me dat ik al bijna 22 ben, dat mijn verjaardag de volgende dag is. Maar ook dat je al dat soort mooie dingen ver weg viert van iedereen die je lief is. Dat laatste vond ik in het begin toch best vreemd. Aangezien we toch niet al laatste op kantoor wilde komen, hebben we ons toch maar een beetje gehaasd, de cake gesneden en de spullen voor mijn verjaardagfeestje bij elkaar gepakt. Waar we niet helemaal aangedacht hadden was dat chocolade cake natuurlijk lekker smelt, gelukkig was het die dag ook maar een graad of 35 en stond de bus al de hele tijd in de zon. Met een enigzsinds ernstige blik vraag ik of francis vandaag wat snelheid limieten kan breken voor een lekker stuk cake. Hoewel hij ja knikte toen we weg reden, was er tijdens de rit niet veel van te merken. Onderweg kwamen we nog en groot aantal hongerige zambianen tegen die de cake wel aantrekkelijk vonden, helaas jongens die is voor kantoor, next time. Wonder boven wonder heeft de cake, arretjescake, het wel overleefd en kan ik hem op kantoor snel in de koelkast zetten.

Rond 17.00 is het dan eindelijk zo ver, ik schuif alvast de tafels aan de kant. Zet wat chips neer, muziekje er bij en mijn feestje begint. Zoals verwacht nog niemand te zien, om zelf maar een beetje te genieten pak ik een koud colatje en geef de Mandy en Jet ook maar wat. De rest zal nog wel komen. Op dat moment dacht ik echt, tjah je verjaardag hier vieren is toch echt anders. Officieel was ik natuurlijk ook nog niet jarig, maar goed vieren staat gelijk aan zullen we maar zeggen. Zoals alles hier langzaam op gang komt zo ook mijn feestje, maar uiteindelijk was het wel top. Even had ik nog de schrik van mijn leven, hier in Lusaka is het de gewoont om iemand die jarig is een flinke emmer met water over hem heen te gooien. Rond 19.00 uur vraagt levi me of ik even naar buiten wil komen, zonder voor vermoede loop ik naar buiten tot ik een zwarte emmer zien staan. Ik weet niet hoe snel ik weer naar binnen kan rennen. Shit denk ik, ik moet nog uit eten met mandy jongens! Voor de zekerheid leg ik mijn telefoon aan de kant. Binnen hebben ze al een stoel klaar staan of ik even wil gaan zitten. George begint een mooie speech over mijn verjaardag en dat hij blij was dat ik het wilde vieren en delen met de andere, hartstikke aardig maar ondertussen zie ik wel die emmer het kantoor binnen gedragen worden. Op dat zelfde moment vraagt George of ik de traditie ken. Met smekende gebaren zeg ik ja, maar please spaar me... De emmer wordt gepakt en de gooi beweging wordt ingezet, shit gaan ze me nou echt nat gooien? Ik zie me al zitten met mijn natte kleren in een restaurant, bibberend mijn lekkere eten eten. Gelukkig gooien ze niet echt en zeggen ze dat ik mazzel heb dat ik nog uit eten ga. Kom ik daar toch mooi van af.
Rond half negen zit ik dan eindelijk samen met mandy aan een tafeltje. Een heerlijke zomerse avond, buiten en aan de pizza. Hahah beide hadden we zin in pizza, gewoon makkelijk en simpel eten. Na nog een heerlijk soft ijsje, bellen we ons busje om ons op te halen. Een luxe die we straks niet meer zullen hebben, iemand die je overal naar toe brengt en ophaalt wanneer je zover bent. Anderzijds vind ik het zelf kunnen bepalen waar en wanneer je ergens naar toe gaat toch ook wel lekker. Maar goed nu geniet ik dan toch even van de luxe.

15 minuten later stopt onze witte bus, onze geweldige grappemaker piri stapt al zuipend uit de bus. He tom and mandy, I’m so happy to see you! We are coming to pick you up! Natuurlijk net iets te hard zodat iedereen om kijkt. Onze goeie ouwe piri, precies zoals ik hem ken, zuipend en grappen makend. Gelukkig is Francis de chauffeur en niet phiri! Terug rijden we via mijn favoriete straatje, hahah er is 1 straat waar savonds schaars gekleden vrouwen staan, net als we de hoek om draaien draaid een van de dames zich om en duwd haar kont nog is even extra hoog de lucht in. Heheh, blijft een mooi straatje:P
Moe en een mooie dag achter de rug, liggen we alweer in bed om een heerlijk relax weekendje te houden!

Op zaterdag hebben we het vooral rustig aan gedaan. Smorgens telefoon van thuis, en over de dag heen smsjes met felicitaties. Vanaf de zijkant van het zwembad, met de zon brandend op mijn gezicht heb ik rustig de smsje gelezen. Toch ook wel erg bijzonder en leuk om zo je verjaardag te vieren!
Ik heb meer dan genoten!