Van Amsterdam naar Lusaka

Zo daar is dan eindelijk mijn eerste verhaal! Internet is hier niet net zoals in Nederland. Het internet bij onze lodge is al 4 maanden of zoiets kapot en het internet op kantoor al 3 weken. Ideaal dus! Maar goed laat ik nu dan maar is snel aan mijn eerste verhaal beginnen. Van Amsterdam naar Lusaka.

Daar sta je dan, met 1 grote koffer vol met kleren, twee tassen vol met sport equipment zooi en ook nog is een veelte grote en zware handbagagetas. De laatste dag in Nederland was heel raar, je beseft je dat je alles voor het laatst doet en dan je pas weer in december terug zult zijn. Na het laatste kopje koffie aan de tafel thuis dan eindelijk de spullen de auto in en de reis die gaat beginnen.

Voor het eerst vliegen, ik had werkelijk geen idee wat ik kan verwachten. De snelweg op en richting airport, ha parkeren geen probleem iets bijzonders in Nederland. Auto op etage koe en door naar de incheck. Trap op trap af en daar sta je dan bij de check in. “Zet uw koffers er maar op meneer, horen deze allemaal bij u?” hahha jah wat denk je dan dat ik 5 maanden weg ga en alleen een rugzakje meeneem?? “De koffers zijn wel zwaar, maar goed geef uw handbagage maar, hmm die is te zwaar. Lief lachen en zeggen dat je 5 maanden weg gaat helpt;) “De tas is precies goed, ik zal hem labelen.”

Na wat eten en laatste afscheid sta je dan bij de tas controle, mag je meteen niet meer verder. Vanachter een lopende band, met daar over een zwart hok hoor ik een man zeggen is dit uw tas? Uhm ik kan moeilijk zeggen dat ik mijn tas in de auto heb laten liggen dus antwoord netjes met ja. Fijn, mijn tas is niet goed. Hahah gelukkig hadden de sukkels niet verteld dat mijn laptop eruit moest, pfiew scheelt geen rare dingen dus. Na ongeruste en bijna zenuwachtige blikken vanachter de ramen, maar even gebeld niks aan de hand ouders laptop zat nog in de tas. Na de laatste keer zwaaien dan echt nog maar enkele stappen verwijderd van het vliegtuig.

See buy watttuhh, juist tax free shoppen. Nou vooruit ik heb twee dvd’s gekocht voor 14 euro maar echt voordelig vond ik het nou ook weer niet. Dus maar door naar de gate om te gaan boarden. Na wat vreemde geuren (denk dat iemand een gigantische eier sheet had gelaten, EN ik was het niet!) door de gang het vliegtuig in. Stoel 22, zoeken zoeken, wow wat een gigantische man zit daar, dik en ook nog Duits hoop niet dat ik daar naast zit want dan zit ik ongeveer een uur half geplet. Die kerel nam echt twee stoelen in bezet. Shit man, dat is 22 J die zit dus naast ons. God saved me, het vliegtuig zag maar half vol dus de (overigens zeer vriendelijke) man is verplaats naar een rij waar niemand zat. Nog geen minuut later klinkt er een duitse stem door de luidsprekers, door het slechte weer in Frankfurt zullen we 35 minuten later vertrekken. Tjah als de stewardessen nou heel knap waren dan zou ik zeggen ik heb genoeg kijk plezier maar helaas. Nog maar een laatste belletje om het thuisfront op de hoogte te houden. En dan voordat je het weet staat het vliegtuig op de startbaan, motoren gaan harder draaien en de start wordt ingezet. Gordels vast en naar buiten kijken, wil natuurlijk niet missen hoe het is om voor het eerst op te stijgen. Achtbanen zijn leuk maar opstijgen vind ik toch ook zeker top!

Je snapt na 35 minuten stil te staan op de luchthaven, zijn we dus bijna te laat voor onze volgende vlucht. Rennen rennen en nog is rennen, man man wat is dat zwaar met een grote zware tas op je rug. Die mensen op de luchthaven moeten echt gedacht hebben wat een sukkeltjes. Uiteindelijk dacht ik dat ook want ons vliegtuig had een boarder rij van zeker 20 minuten. Positieve is in ieder geval dat we wat hadden om te lachen en onze dagelijkse beweging weer gehad hadden. Vliegtuig twee in, deze keer een vlucht van 10 uur. Weet je wat nou het mooie is van zulke vluchten…. Eten en drinken in overvloed! En nog mooier nog gratis ook! Eerst een zakje met zoutjes, toen wat drinken, nog wat drinken, avond eten, drinken……..ochtend eten drinken en uitstappen. De vlucht ging sneller als ik dacht en heb me goed vermaakt met mijn buurman. We zaten naar een south african, wat gepraat wat gelachen en ook weer gedag gezegd. Op naar de laatste vlucht. Johannesburg naar Lusaka.

Je stapt het vliegtuig uit op een ander continent, had enige verwachting van zon en warmte. Hahha helaas het is hier nog net winter, 10 graden bewolkt en wind. Gelukkig konden we snel door naar ons laatste vliegtuigje. Jah vliegtuigje want in vergeleken met het tweede vliegtuig, drie rijen breed, voorin twee etages is dit vliegtuig met twee rijen breed niks. Op de koffie na zijn alle vluchten goed verlopen. Bij de laatste vlucht ging de koffie omver, natte stoel en natte billetjes voor Mandy. Bijna twee uur later zetten we de landing in, langzaam voel ik de kriebels in mijn buik, overal zie ik schitterend land, grote ruimtes/vlaktes her en der een boompje. En raar maar waar allemaal groene cirkels, Afrikaanse manier van landbouw, in cirkels, snap jij het?? Schijnt te maken te hebben met de bewatering, een arm die water geeft terwijl hij rond draait. Ik vind het allemaal prima, het is in ieder geval mooi om te zien.

Na wat half geklap staat het vliegtuig aan de grond, ik weet niet of het standaard is in afrika om te klappen of dat de passagiers zo’n goede indruk hadden van de piloot? Hoe dan ook, we zijn er!!! Zonnig, warm en een groot avontuur, wat wil je nog meer? Nou om precies te zijn mijn 4de tas. Na het aanvragen van de visum, door naar de tassen. Helaas was 1 sport equipment tas niet meegekomen. Na een formulier en een confersatie met een balie makker gaan we verder. De tas komt waarschijnlijk morgen meneer. Later horen we van de baas van sport in action dat dat heel vaak gebeurd. De ruimte in de vliegtuigjes in beperkt, dus vol is vol, ofwel veel tassen die een dagje later komen. Ach wat zou mij het een worst zijn, ik ben er, ik leef en ik geniet nu al van mijn avontuur. Op naar the office van sport in action en daarna naar de lodge!