Het leven in Lusaka

Ik heb mijn eerste verhalen nog is door gelezen en dacht laat ik even wat duidelijkheid scheppen over het leven hier. In de vorige verhalen heb ik vooral omschreven wat we hebben gedaan. Nu maar is hoe het hier is, en hoe het hier is als blanke.

In lusaka is een groot verschil tussen rijk en arm. Over het algemeen ziet alles er wel goed uit. Als je rond kijkt op straat dan zie je vooral het beeld van de ontwikkelingslanden. Zoals ik al eerder schreef zie je op de weg veel auto’s en busjes rijden. Het verschil is enorm. Maar het geen wat je ziet geeft niet duidelijk weer hoe het werkelijk is. Als we verder kijken naar huizen of in hoeverre je het zo kunt noemen zien we veel verschil. Sommige mensen wonen in bouwvallen, andere wonen in krotjes andere wonen in onafgebouwde huizen en natuurlijk de rijken in villa’s. Als we vanaf SDA de kruising waar wij rechtsaf gaan richting de onverharde weg gaan komen we vooral lopende mensen tegen. Lopende mensen die spullen dragen, eten op het hoofd, water tonnen die voort worden geduwd etc. echte armoede. En ook al is het zo toch kan ik enorm genieten, door alles heen zie je dat iedereen vrolijk en blij is, hier in Lusaka kennen de bewoners geen slechte/chagrijnige momenten. Overal zie je lachende gezichten.

Veel mensen die je op straat ziet zijn werkeloos of werken op straat en doen simpele klusjes voor geld. Wij blanke zijn in hun ogen de meest vermogende mensen die bestaan. Zelfs Mandy en ik als jonge studenten worden gezien als vermogenshebbende mensen. Iedereen wil dan ook aan ons verdienen. Een foto maken van iemand huis?? Dat wordt betalen. Overal willen mensen dat je een foto maakt zodat ze er geld voor kunnen vragen aan diegene die de foto maakt. Iedere taxi stopt om te vragen of je een taxi wilt. En naast alle taxi chauffeurs zijn er ook vele die zich aanbieden als een vriend die je kunt kopen.
Afzetting is iets waar je de hele dag mee wordt geconfronteerd maar wat wel snel went. Als ik het busje in stap en vraag wat het kost zal de conductor (hulpje van de chauffeur) altijd het dubbele bedrag noemen. Aangezien ik allang weet wat de normale prijs ik geef ik gewoon het bedrag wat een “zwarte”betaald. Na twee keer gehoord te hebben dat het te weinig is en twee keer te zeggen neeh dit is voelde, houdt de conductor zich koest en neemt het voor lief. Bij alles wat we kopen buiten de shoppinghals (daar zijn de producten zoals in onze supermarkten gescand en dus gekoppeld aan een prijs) moeten we afdingen. Op zich wel grappig maar soms ook wel vermoeiend. Soms laat je het ook gewoon zitten, puur omdat je geen zin hebt om weer te gaan onderhandelen. Uiteindelijk hebben we het over een verschil van 50 euro cent.

Naast dat afdingen en dat de mensen wat van je willen hebben is het echt genieten. Nog nooit heb ik zoveel rust gevoeld als in Nederland. Ik voel totaal geen druk van dingen die ik moet doen of dergelijke. Tuurlijk gaat dat nog wel iets veranderen aangezien het lesgeven nog niet is begonnen. Toch blijft het hier anders als in Nederland, alles gaat zo gemoedelijk en makkelijk. Het leven begint hier rond een uur of 7 smorgens, al zijn er ook al genoeg mensen om 6 uur wakker. Savonds om 6 uur wordt het donker, om 7 uur gaan we eten en rond 9 uur is het leven uit. Natuurlijk kun je nog gaan stappen en dergelijke maar dit vind toch echt vooral in het weekend plaats. Aangezien ik ondertussen genoeg heb geslapen lig ik niet om 9 uur savonds in bed. We vermaken ons met kaart spelletjes, tv en heerlijke koffie en andere drink things. De eerste dagen zijn we telkens rond half negen uit bed gegaan. Straks als we werkelijk les gaan geven zal dat iets eerder worden, aangezien ze hier de goede hoop hebben dat de school betijds begint. Maar goed onthoud alles op zambia time. Dus 8 uur is het ook nog als het 8.30 is en ook nog als het 08.45 is.

Onze ritme zal over een paar weken worden in de ochtend lesgeven, middag sport in action en onderzoek, om 7 uur staat het eten klaar in het restaurant en daarna tjah relaxen dus. Een beter leven als dit kan ik me niet voorstellen;) Natuurlijk is dit pas week 1 en zal ik me nog zeker tegen gaan komen in mijn tijd hier, voor nu geniet vooral zorgen zijn voor later;) Zambia peece.